Tapes en Lato.
Bergrondwandeling bij Kritsa
We beginnen bij Kritsa en we gaan door Tapes voor de lunch en passeren Lato.
We parkeren bij de brug.
De rivierbedding is overwoekerd met rietstengels.
De wandeling is mooi, lang en ruig.
Bergwandeling vanuit Kritsa via de kloof, het dorp Tapes en via Lato terug. Nauwe doorgang. Gepolijste wanden.
De moeilijkheid het betreft voornamelijk je uithoudingsvermogen in de warmere dagen op Kreta. Dus alleen voor geoefende bergwandelaars. Duur drie uur heen. Dan lunch. Dan tweeënhalf uur terug naar je auto.
Uitusting. Goede bergschoenen en anderhalve liter water een broodje, een hoed en een goede routebeschrijving. Eventueel een telefoon en een fototoestel.
Moeilijkste deel is de bestijging naar het bergdorpje Tapes. Het dorpje ligt bovenop een zandberg. Er is geen een pad. We klimmen over een onverharde zandachtige kleisoort, die later in een steile helling over gaat.
Eenmaal boven sta je direct in het dorpje.
Een lastige afdaling komt op de terugweg. Deze gaat door een gebied met losse keien.
Verslag.
Deze beschrijving gaat over onze eerste try out.
In eerste instantie liepen we met Toon van Beckhoven en Liesbeth, Jan Korenhof en Petra. Van te voren had ik deze route al in mijn hoofd uitgewerkt. Maar de praktijk zou het me leren. Alles dus instinctief. Het verslag vindt u hieronder. Daarna, na uitwerking op papier en met GPS, hebben vele gasten deze trekking gelopen. Deze tocht blijft een uitdaging, maar och zo mooi zo.
De route met de auto.
Vanaf Agios Nikolaos rijdt je westelijk naar Kritsa. In Kritsa neem je de eerste afslag rechts, dit is de straat die voor twee is richtingen opengesteld. Voor verkeer die richting de Lato Archeological Site gaat.
Gevaren. Losliggende stenen die je enkels kunnen doen kantelen. Plotselinge mist, regen of enorme sterke windvlagen. Of een onverwachte lawine van stenen, die veroorzaakt kan worden door schapen die bovenaan de rand van de kloof lopen. Wij gingen begin juni met een clearbluesky en geen wind.
We drinken koffie en eten een broodje. We beginnen de wandeling om 0900 uur. Aan de Kritsa kant van de brug dalen we de rivierbedding in. We kruipen onder Oleanders en andere takken door, het ziet er al spannend uit. We genieten van de stilte. We horen alleen onze schoenen kraken in de kiezels die daar al miljoenen jaren liggen. Een keer per jaar stroomt hier een watertje door.
Het kan behoorlijk opzwellen met al dat regen en smeltwater uit de bergen. Maar snel in de lente is het verdwenen. Ondergronds zorgt het water voor het transport van de voeding van de bloemen en planten die het schijnbaar de hele zomer zonder moeten doen.
We komen bij het eerste hek. Ik noem dit vaak de hekkenroute. Vanaf hier gerekend moeten we negen hekken openen en sluiten of over klimmen. De hekken zijn hier op gesteld om schapen binnen te houden. Er zijn hier veel schapen in de bergen. De herders krijgen stukken grond toegewezen waarop zij bepaalde tijd mogen grazen.
De grote hoge massieve wanden komen ons tegemoet. Tenminste zo lijkt het. Al gauw zijn we helemaal in het grijze steen opgenomen. Hier en daar zien we nog een Campanula tubulosa creticus die eigenlijk wat laat in bloei is. Als we achterom kijken zien we als door een gat, een hoge piek.
We nemen rust, Toon is met 56 jaar de oudste onder ons. Hij heeft zware bagage mee en doet het rustig aan, hier en daar wat fotograferen en video opnames maken. Na een koffiepauze van tien minuten gaan we weer verder.
Om 1025 uur komen we de kloof uit. Er is hier een hek, we klimmen aan de linkerkant van de rivierbedding over het hek. Even voorbij het hek zien we in de verte over de gehele breedte een grote berg. We vervolgen onze weg en blijven in de rivierbedding.
Hier kun je eruit bij Exit one rechtsaf richting Kritsa.
We zien een zeer oude hoge wijde Cipres. Echt mooi in vol ornaat. Verder zien we vele Kretenzer eiken oftewel Steeneiken, gekenmerkt door zijn kleine harde gekartelde blaadjes in de vorm van kleine hulstblaadjes. De vorm van de boom op afstand doet zijn naam eer aan. Je herkent dan de gewone eik. Bovendien kun je in de herfst de eikeltjes zien hangen.
Op een gegeven moment, nadat de kloof een vallei is geworden, zien we aan de rechterkant van de bedding een teken, er staat op een rots, nauwelijks leesbaar geschreven dat er over anderhalve kilometer een cafe bar is te vinden in Tapes. Goed nieuws dus.
Na een tijdje vormt zich een pad aan de rechterkant. We zien olijfbomen en prachtig bloeiende hoge distelsoorten. We lopen het achtsee hek door. We nemen nu steeds het pad dat aan de rechterkant van de rivierbedding. Doch vlak na het negende hek verlaten we het pad en banen ons een weg naar boven. Let goed op hier.
Er zijn kleine monopaedi, mono paden, dit zijn paden van een enkel spoortje. Ze zijn gevormd door boeren, ezels en hun schapen. Het is een zware klus om hier boven te komen. Doch je moet wel want als je het gewone pad blijft volgen kom je ver voorbij het dorpje Tapes uit. Nu kom je via de achterdeur het dorpje binnen.
1215 uuur. Je wordt gelijk verwelkomt. De gastheer Manolis geeft je een zo nodige verfrissing. En zijn vrouw Stavroula maakt een overheerlijke salade en een omelet met hard brood. Gewoonlijk is dit brood lang houdbaar omdat het gedroogd is. We maken het brood zacht door er water en olijfolie overheen te sprenkelen. Zo heb je altijd vers brood.
Na een lekkere kost en kostelijk vocht vertrekken we weer, compleet met nieuwe rugzakken. Cheap gekocht. Tenminste zo bood de vrouw des huizes ons de rugzakken van eigen wol aan. Cheap, cheap cheap zei ze steeds maar. Later bleek het sheep, sheep sheep te betekenen.
We zagen hoe moeders enkele steken op haar weefgetouw deed. Zij doet dit als enige vrouw in de omgeving nog immer. 300 jaar geleden was haar moeders, moeders, moeders, moeder hier mee begonnen. Veel kunstnijverheid is nog steeds in Kritsa te koop.
Vertrek 1345 uur. We lopen over de geasfalteerde weg richting beneden. We passeren een lange brug met aan beide zijden kale leuningen. Aan de linkerkant van de weg zie je een klein gebouwtje. Hier wordt in de herfst Raki gestookt. Niet aanbevelingswaardig daar je dan nooit meer op je bestemming kan komen.
In de verte rechts van de weg doemt een kloof op. Rechts zie je in de verte een asfaltweg recht omhoog lopen. Als je goed kijkt zie je links van die kloof ook een weggetje. Hier staat een klein gebouwtje. Het is de ingang van Lato. Vandaag stonden er enkele auto's op het weggetje geparkeerd.
Weer iets lager komen we blaffende honden tegen. Ze staan op de weg agressief te blaffen. Ik roep Ella. hetgeen Kom betekent, ze druipen af in hun oude verroeste oliedrum. Ze kruipen achterin de tonnen. De honden zitten met een ketting vast aan hun drum. Eentje links en eentje rechts van de weg. De bedoeling van deze hond onwaardige behandeling is dat er geen schaap voorbij hun durft te komen. Voor mensen zijn ze bang. De scharminkeltjes kruipen zo mager als ze zijn helemaal weg in hun schulpje.
We volgen de weg eerst twee mooie grote geasfalteerde haarspeldbochten door. Dan wordt de weg slechter. We zien rechts van de weg een schaapskooi. Vol met ruige wild uitziende schapen. Na nog enkele haarspeldbochten verlaten we de weg. De herkenning is een dal met rood grijze stenen, rood van de aarde.
Recht voor je in het dal zie je een huisje. Onze tijd geeft aan 1440 uur. Houdt dit hutje aan je linkerhand. Al gauw kom je op een onverhard pad. Loop richting beneden. Houd dit pad aan en ga rechts richting de weg naar Lato. Let op er zijn hier veel plantages met hekken.
De hekken dienen er voor om de gewassen te beschermen tegen de vraatzucht van de loslopende schapen. Zoek de weg door de plantages heen. Struinen dus. Probeer gewoon op de weg te komen. Zie mijn gps schema boven.
Deze asfaltweg bij de Dorische nederzetting Lato is ons tijdelijke doel. Je kon hem al bij de rakidistilleerderij zien.
Als het goed is kom je op een geasfalteerde weg. Timing 1524 uur. De weg loopt naar rechts omhoog. Niet lang hierna krijg je en haarspeldbocht naar links. Nu is het alleen nog de lange rechte weg naar boven volgen. Op het hoogste punt kijk je zo over de kloof naar de Lato entree.
De weg waar je op loopt komt uit bij het bruggetje waar je begonnen bent. De T splitsing Lakonia Lato bereik je om 1550 uur. Om 1615 uur zijn we bij de auto.
Als je meteen naar huis gaat ben je om 1730 uur weer thuis.
Veel plezier, Peter
