Katharo hoogvlakte.
Tussen Katharo en Lassithi is een kloof.
De moeilijkste kloof die ik tot nu aan toe op Kreta gedaan heb begint op het Katharo plateau. Lees mijn verslag. Ik ga niet zeggen dat je hem moet doen, maar ik vertel wel een mooi verhaal. De kloof kunt u wel vanaf de noordzijde inlopen tot de giant ball, de gigantische ronde kogel. Tot hier aan toe is het veilig. Daarna moet je een echte abseiler met ervaring zijn.
Waarschuwing.
Ga alleen op weg met een ervaren gids, of als je een zeer ervaren Kreta bergwandelaar bent moet het kunnen. De Kretenzers raden het af. Omdat er grote delen van rotsblokken onverwacht los kunnen komen en dus naar beneden storten.
De Kloof is de verbinding tussen twee hoogplateau's. Het Katharo en het Lassithi plateau. Het Katharo plateau ligt op 1100 meter boven zee niveau en het Lassithio op 1000 meter.
Moeilijkheidsgraad. Deze route is alleen te doen voor geoefende bergwandelaars met abseil ervaring en uitrusting. Het grootste gevaar is dat er grote stukken rots kunnen afbreken, waar je op staat of waar je onder door loopt.
Duur van de wandeling is ongeveer 5 uur. Uitrusting: 40 m klimtouw, met gordels en toebehoren, en lichtgewicht bergschoenen. Handdoek, plastic waterdicht afsluitbare zakken voor je kleding, schoenen, fotoapparatuur en je mobiele telefoon. Moeilijkste deel: Abseil van 8 meter, boven een 5 graden koud meer, met kleine landingsplaats aan het water om je kleding uit te trekken. Het meer heeft een lengte van minimaal 20 meter en is ongeveer 4 meter diep tussen de hoge rotswanden.
De Route per Auto.
Vertrek vanuit Agios Nikolaos om 0700 uur dan ben je weer thuis retour om 1600 uur. Dan heb je ruimschoots te tijd om na de tracking uitgebreid te lunchen. Bij de eerste verkeerslichten aan de New Road rijd je richting Kritsa, In Kritsa de neem je de 2e afslag rechts, dit is de smalle, voor twee richtingen opengesteld verkeer, winkelstraat, langzaam naar boven. Bij de 1ste splitsing links, met de 2de scherpebocht links en zo langzaam het dorp uit. Je komt nu langzaam boven. In Katharo ga je rechts af langs 2 kafenions en een kerkje. Hier volgt een niet geasfalteerde weg. Bij het naar rechtswijzend bordje Lassithi ga je linksaf. Bij de doorwaadbare rivierbedding parkeer je je auto. Hier kun je een kop koffie uit je thermoskan nemen en dan beginnen.
Zorg ervoor dat er vervoer klaarstaat aan de Lassithikant bij de stuwdam, aan het einde van de kloof. Te bereiken via de hierboven genoemde afslag Lassithi, dan eerst naar boven tot je de Lassithi hoogvlakte ziet. Dan begint de afdaling. Bij de eerste splitsing ga je linksaf. Dan de hoofdroute aanhouden richting naar beneden. Je komt bij de asfaltweg en gaat linksaf. Even stoppen en je ziet uit over de Lassithi hoogvlakte. In de linker hoek zie je de uitsparingen in de bergen: dit is de kloof. Het 2e dorpje heet Mesa Lassithi. Hier ga je linksaf de smalle geasfalteerde weg op. Deze komt dicht bij de kloof. De wijnvelden kun je doorsteken tot je de stuwdam bereikt. Deze, liefst 4x4, brengt je dan terug naar je auto. Vanuit de kloof bij de stuwdam kun je over de niet geasfalteerde weg terug lopen maar dan komt er nog minimaal 2 uur bij. Met de Jeep is dat stuk minimaal 30 minuten rijden.
Gevaren.
Vele Kretenzers hebben uit evaring geleerd dat de klimatologische omstandigheden voor levensgevaarlijke situaties kan zorgen. Plotselinge mist, regen of enorme sterke windvlagen. Bovendien kregen wij onderweg een lawine van stenen te verwerken, die veroorzaakt werd door schapen die bovenaan de rand van de kloof liepen. De tweede moeilijkheid, het gevaar is het koude water. Wij gingen begin december met een clear blue sky, het was al enkele dagen droog geweest.
Als er in april smeltwater in het meer zit kan het water nog veel kouder zijn. Het water is super schoon. Je voelt je ook niet vies na de halve minuut zwemmen.
Wij vertrokken midden december om 0700 naar het Katharo. Plateau katharo is het Griekse woord voor zuiver en schoon. Na 90 minuten rijden en 70 kms zijn we op plaats van bestemming.
Wandelen, klimmen zwemmen door twee koude poeltjes door de Katharo Kloof
Wij zijn Fritz, voormalig cafe eigenaar en salsadansleraar in de Amsterdamse Pijp, hij is een geoefend klimmer met abseil- ervaringen in de Dolemieten en de Pyreneeën, en Peter was de eigenaar van Tania Apartments. Hij heeft erg veel wandel, jeep en motorfiets ervaring in de Kretenzer bergen. Hij is jaren reisleider geweest in Nederland, Europa en in Azië. We zijn beiden tijdens deze tracking 48 jaar.
Om 0900 uur vertrokken wij. Al in het begin is duidelijk dat dit geen makkelijke kloof is. Grote rotsblokken versperren de loop. Balancerend op afgesleten stukken steen verdwijnen wij langzaam uit het gezichtsveld van de achterblijvers. Ik kijk steeds naar boven om het weer te controleren. Na een uur klauteren komen we bij het eerste breakpunt. Er is een afdaling mogelijk doch niet zonder touwen. We letten op dat we eventueel ook nog weer hier naar boven terug kunnen voor het geval dat het te moeilijk voor ons wordt. Deze afdaling doe ik aan de touwen en Fritz volgt zonder touwen omdat ik hem aan zijn voeten kan begeleiden. De zelfde weg naar boven terug is veel makkelijker omdat klimmen altijd overzichtelijker is. Zodoende kon Fritz de touwen losmaken en meenemen. Na een oponthoud van bijna 45 minuten gaan we bepakt weer verder.
Een rond rotsblok van bijna 8 meter in diameter.
We nemen enkele moeilijke natuurlijke glijbanen, komen langs watertjes, lopen over grote en kleine brokken. We overleggen vaak tijdens korte stops om de veiligste route te nemen. Ik ben langer op Kreta en Fritz heeft meer kijk op veiligheid. Om 1130 uur komen aan bij ons doel. We kennen hem. Het is een grote voetbal met een diameter van 8 meter van puur rots.
Hij ligt geklemd tussen de trechtervormige wanden van de smalle doorgang. Hij ligt hier al miljoenen jaren zo klem. Vanaf hier hadden we een stemming van ha, het is ons gelukt. We hebben de hele kloof gedaan. Vorig jaar hebben wij namelijk vanuit Lassithi tot hier gelopen. De rots was ons struikelblok. We hadden toen geen juiste uitrusting bij ons. Aan de andere kant hadden we zoiets van en euhh ja, nu komt het er op aan. Abseilen en door het ijskoude water zwemmen, onze bagage gedeeltelijk droog en veilig aan de ovekant brengen. OK stukje bij beetje kwam het lef over ons. Ik had een gaatje gevonden tussen de rechter bovenkant van de bol en een steen die weer met hem geklemd zat. Hier deden we met behulp van onze 1 meter lange ijzeren staaf het touw door heen. Zodat een dubbel touw ontstond. Ik ging eerst. Tering en shit waren mijn woorden. Eng maar lekker. Toen onze bagage. Fritz kwam een tijdje later. Siga Siga doen wij het hier eerst. Moed verzamelen en aan de veiligheid denken. Fritz sneed het touw door. Hierdoor verloren wij slechts enkele meters touw. De rest knoopten we aan elkaar.
Ons uitkleden.
Alles in plastic zakken. Toch weer open. Fototoestel weer tevoorschijn halen voor Fritz zijn duik. Fritz zou eerst zwemmen. Hij heeft ervaring in koude meertjes. Hij nam een rugzak die nat mochtworden en het touw bevestgd aan zijn gordel mee. Ik maakte de fotos. Ik maakte miezelf klaar voor de grote sprong. Fritz stond aan de verzijde verkleumd op mij te wachte. Ik wist dat ik hem niet te lang zo zou moeten laten staan anders had ik geen hulp meer. Ik bond de zakken met supertape aan de lijn vast ruim voor me uit. En ik koppelde mijzelf ook aan mijn gordel vast. Fritz trok als een razende toen ik in het water geland was. Ik was er zo weer uit. De zon was nog net daar. De tijd gebruiken om je weer aan te kleden en alles weer in te pakken.
We hadden het gemaakt. Furore stemming. We wisten de weg die nu zou komen zou niet al te moelijk zijn. Om 1300 uur liepen we weer. Tot twee uur zouden onze vrienden bij de stuwdam op ons wachten. Het kon natuurlijk ook zo zijn dat we halverwege terug zouden moeten. Doch gelukkig ging alles op schema. We hadden nog steeds geen telefoonbereik. Een kwartier voor onze aankomst konik bellen dat we in aantocht waren. We wisten ondgeveer hoe lang nog omdat we dat van vorig jaar nog wisten en de kloof werd langzaam breder. De laatste zonnestralen vielen in de kloof.
We liepen recht op Hans, Sonja, Saskia en de hond Bora af. Zij waren ook net gearriveerd na een wandeling de kloof in en weer uit van 30 minuten. We aten ons boterhammetje op het muur van de stuwdam om 1350 uur. We waren blij en trots vertelden wij onze story. We kropen met zijn zessen in de Jimny en Hans bracht ons veilig terug naar Katharo. We dronken een rakietje bij Jiannis en hij tikte op zijn slaap. Dit is Grieks voor Malakkas! Gekken! Jullie zijn gek. Nou ja, wel gek maar wel veilig gek.
We reden in anderhalf uur met de zonsondergang aan onze zijde naar huis. Wij hebben er een fantastische ervaring bij. Wat zal onze volgende uitdaging zijn? Volgend jaar dus. Groetjes Fritz en Peter
